آغازی شیرین:
هزاران سال قبل، بومیان گینه نو، نیشکر را می‌جویدند و از طعم شیرینش لذت می‌بردند. این آغاز رابطه ای طولانی با قند بود، رابطه‌ای که به سرعت به سمت شرق گسترش یافت، به هند رسید. در آنجا بود که هندی‌ها برای اولین بار توانستند عصاره نیشکر را کریستالیزه کنند و قند جامد بسازند. “شکر”، واژه‌ای که امروزه آن را می‌شناسیم، ریشه در کلمه سانسکریت “sharkara” دارد، نامی که هندی‌ها به این ماده شیرین داده بودند.
شیرینی به سوی غرب:
شکر، این کالای لوکس و گران‌بها، به آرامی راه خود را به سمت غرب باز کرد. از طریق جاده‌های ابریشم و مسیرهای تجاری، به ایران و سپس به دنیای عرب رسید. ایرانیان باستان و اعراب، شکر را “شکر طبرزد” می‌نامیدند و از آن در طب و شیرینی‌پزی استفاده می‌کردند. در قرون وسطی، شکر به اروپا رسید، اما همچنان یک کالای بسیار گران‌قیمت و منحصر به اشراف بود.
انقلاب شیرین:
دوران اکتشافات جغرافیایی، انقلابی در تولید و مصرف قند ایجاد کرد. اروپایی‌ها با کشت نیشکر در مستعمرات خود در قاره آمریکا، توانستند تولید قند را افزایش دهند. این افزایش تولید، باعث کاهش قیمت شکر و در دسترس قرار گرفتن آن برای طبقات پایین‌تر جامعه شد. متاسفانه، این دوران با بردگی و استثمار گسترده در مزارع نیشکر همراه بود، داغی ننگین بر تاریخ شیرین قند.
چغندر به میدان می‌آید:
در قرن هجدهم، یک شیمیدان آلمانی به نام آندریاس مارگراف، کشف کرد که می‌توان قند را از چغندر قند نیز استخراج کرد. این کشف، باعث ایجاد صنعتی جدید در اروپا شد و به تدریج وابستگی به نیشکر را کاهش داد. امروزه، چغندر قند منبع اصلی تولید قند در بسیاری از کشورهاست.
قند در دنیای مدرن:
امروزه، قند به یکی از پرمصرف‌ترین مواد غذایی در جهان تبدیل شده است. از شیرین کردن چای و قهوه گرفته تا استفاده در انواع شیرینی‌ها، نوشیدنی‌ها و محصولات غذایی فرآوری شده، قند در همه جا حضور دارد.
پایان شیرین:
این ماده شیرین همواره نقش مهمی در زندگی انسان داشته است. اما آینده قند به انتخاب‌های ما بستگی دارد. آیا می‌توانیم با مصرف متعادل و آگاهانه، از شیرینی قند لذت ببریم و در عین حال سلامتی خود را حفظ کنیم؟ پاسخ این سوال، در دستان ماست.
منبع: باالهام از منابع تاریخی