ظاهر قند:
رنگ: قند باکیفیت معمولاً سفید و شفاف است. قندهای کدر، زرد یا خاکستری ممکن است کیفیت پایینی داشته باشند.
اندازه و شکل: قند باید دارای بلورهای یکنواخت و هم‌اندازه باشد. قندهای شکسته و پودری نشانه کیفیت پایین نیستند اما ممکن است حمل و نقل نامناسب داشته باشند.
درخشندگی: قندهای باکیفیت معمولاً درخشان هستند.
عدم وجود ناخالصی: قند باید عاری از هرگونه ناخالصی مانند ذرات خارجی، خاک، یا اجسام دیگر باشد.
بافت قند:
سختی: بلورهای قند باید سخت و محکم باشند و به راحتی خرد نشوند.
خشکی: قند باید خشک و بدون رطوبت باشد. قند مرطوب ممکن است کپک زده یا چسبنده باشد.
حلالیت: قند باید به راحتی در آب حل شود و هیچ رسوبی باقی نگذارد.
بو و طعم قند:
بو: قند باکیفیت باید بدون بو باشد. وجود بوی نامطبوع (مانند بوی سوختگی یا کپک) نشانه فساد است.
طعم: قند باید طعم شیرین و مطبوع داشته باشد. وجود طعم‌های غیرعادی (مانند طعم تلخ یا شور)
نشان‌دهنده ناخالصی است.
بسته بندی قند:
نوع بسته‌بندی: بسته‌بندی قند باید سالم و بدون پارگی باشد و از ورود رطوبت و آلودگی جلوگیری کند.
اطلاعات روی بسته‌بندی: بسته‌بندی باید حاوی اطلاعاتی مانند نام و آدرس تولیدکننده، تاریخ تولید و انقضا، وزن خالص، و مواد تشکیل‌دهنده باشد.
استانداردها و مجوزها : وجود نشان استاندارد و مجوزهای بهداشتی روی بسته‌بندی نشانه رعایت استانداردهای لازم در تولید قند است.
نکات تکمیلی:
توجه به قیمت: قیمت قند می‌تواند نشان‌دهنده کیفیت آن باشد. قندهای بسیار ارزان‌قیمت ممکن است کیفیت پایینی داشته باشند.
خرید از مراکز معتبر: قند را از فروشگاه‌ها و مراکز معتبر خریداری کنید.
بررسی سابقه تولیدکننده: اگر به یک برند خاص علاقه‌مند هستید، سابقه و اعتبار آن را بررسی کنید.