این بخش به ما نشان میدهد که چگونه عوامل فرهنگی، اقتصادی و صنعتی در تعیین میزان مصرف قند در جوامع مختلف نقش دارند.
مناطق با بالاترین مصرف قند:
آمارهای جهانی نشان میدهد که مصرف قند اضافه شده در برخی مناطق جهان به سطوح نگرانکنندهای رسیده است. کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا، استرالیا، و بسیاری از کشورهای اروپایی در صدر این فهرست قرار دارند. دلایل متعددی برای این روند وجود دارد:
رواج غذاهای فرآوریشده: صنایع غذایی مدرن به شدت به استفاده از قندهای اضافه شده برای بهبود طعم، بافت و ماندگاری محصولات خود متکی هستند. از غلات صبحانه، نانها و ماستها گرفته تا سسها، چاشنیها و دسرهای آماده، همگی حاوی مقادیر قابل توجهی قند پنهان هستند که مصرفکنندگان از آن بیاطلاعاند.
فرهنگ نوشیدنیهای شیرین: مصرف نوشیدنیهای شیرین مانند نوشابه، آبمیوههای صنعتی، و نوشیدنیهای انرژیزا یکی از عوامل اصلی افزایش مصرف قند در این کشورهاست. این نوشیدنیها کالری زیادی دارند اما حس سیری کمی ایجاد میکنند و به راحتی میتوان مقادیر زیادی قند را از طریق آنها دریافت کرد.
عادات غذایی و سبک زندگی: سبک زندگی پرمشغله، تمایل به مصرف غذاهای آماده و فستفود، و همچنین تبلیغات گسترده برای محصولات شیرین، همگی در شکلگیری الگوهای مصرفی با قند بالا نقش دارند. همچنین، برخی پژوهشها نشان میدهند که مصرف قند میتواند منجر به ترشح دوپامین در مغز شود و حس لذت و پاداش ایجاد کند که این خود میتواند به افزاریش مصرف قند منجر شود.
تأثیر تغییرات اقتصادی و جهانی شدن: دسترسی آسانتر به غذاهای فرآوریشده و نوشیدنیهای شیرین با قیمتهای نسبتاً پایین، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، منجر به افزایش مصرف قند در این مناطق نیز شده است.
مناطق با کمترین مصرف قند:
در مقابل، برخی فرهنگها همچنان به رژیمهای غذایی سنتی خود پایبند هستند که به طور طبیعی قند اضافه شده کمتری دارند. این مناطق اغلب شامل بخشهایی از آسیا (بهویژه شرق و جنوب شرق آسیا) و آفریقا میشوند. دلایل اصلی این امر عبارتند از:
تمرکز بر غذاهای کامل و طبیعی: در این فرهنگها، تمرکز اصلی بر مصرف غذاهای کامل و کمتر فرآوریشده مانند سبزیجات تازه، حبوبات، غلات کامل، و میوههای طبیعی است. شیرینی غذاها اغلب از خود مواد اولیه تأمین میشود.
استفاده محدود از قندهای تصفیهشده: اگرچه قند و شکر در این فرهنگها نیز شناخته شده است، اما مصرف آن به طور سنتی بیشتر به مناسبتهای خاص و جشنها محدود بوده و به عنوان بخشی جداییناپذیر از وعدههای غذایی روزمره نبوده است.
روشهای پخت سنتی: بسیاری از روشهای پخت سنتی در این مناطق بر طعم طبیعی مواد غذایی تأکید دارند و از افزودنیهای شیرینکننده به میزان کم استفاده میکنند.
محدودیتهای اقتصادی و دسترسی: در برخی مناطق، به دلیل مسائل اقتصادی یا دسترسی محدود به محصولات صنعتی، مصرف قندهای فرآوریشده کمتر رایج است.
با این حال، باید توجه داشت که با گسترش جهانی شدن و تغییر الگوهای زندگی، مصرف قندهای اضافه شده در این مناطق نیز در حال افزایش است.
روند مصرف قند در طول زمان:
تاریخچه مصرف قند نشان میدهد که در طول چند قرن اخیر، به ویژه پس از انقلاب صنعتی و با توسعه فناوریهای تصفیه شکر و تولید HFCS، مصرف قند در بسیاری از کشورها به طور چشمگیری افزایش یافته است. در گذشته، قند مادهای لوکس و گرانقیمت بود و عمدتاً توسط طبقات مرفه جامعه مصرف میشد. اما با افزایش تولید و کاهش قیمتها، قند به یکی از ارزانترین و در دسترسترین افزودنیهای غذایی تبدیل شد.
.